Geen toerist meer

maandag 18 December een nieuwe week,ons vakantie gevoel gaat nu verdwijnen,we staan om 8.30 uur bepakt bij het project Enfants des Andes waar we worden begroet met een kus.Onze kamer is even iets anders dan we tot nu toe gewend zijn.De klamboe moet snel hangen omdat er erg veel muggen zijn.Ook krijgen we uitleg over het gebruik van water.Dit wordt namelijk door een tankauto  gebracht,je moet dit kopen,dus "sunnig oan'. Je gebruikt het water verschillende keren.Als je naar het toilet gaat spoel je alleen door voor een grote boodschap.Het water dat je gebruikt voor de was bewaar je  voor dit soort activiteiten.Als je gaat douchen,zet je een wasbak onder je en dit water geef je nadien aan de planten en boompjes die op het erf staan. Dit betekent dat het niet zo hygienisch is omdat er overal bakken met afval water staat.Wij zijn ons nu al bewust hoe we aan water verspilling doen in Nederland.Het project bestaat hier in Nazca een jaar.Theressa heeft al 20 jaar ervaring in dit werk in Peru maar is een jaar geleden begonnen in Nazca. Zij is  gestart met drie projecten op een terrein, een privé school voor kinderen tot 9 jaar.Hierna gaan ze naar de  public school. Een school voor de plaatselijke bevolking om engels,frans en spaans te leren. dit is altijd op avond en wordt bezocht door mensen die bv verder willen in de toeristen sector,of diegene die nog niet veel hebben geleerd.Als laatste heeft ze opvang van kinderen die bv ver weg wonen van school,ouders die niet voor hun kinderen kunnen zorgen.De kinderen zitten hier dus om verschillende redenen. Op dit moment wonen er 6 meisjes en 5 jongens. Zij worden begeleid door vrijwilligers uit Frankrijk.Zij zijn dag en nacht bij hen,alleen als ze naar school gaan zijn ze even vrij en 1 dag in het weekend.We eten met de kinderen mee in de comedor,eetzaal.Je neemt je eigen bord en bestek mee naar de comedor.Dit betekent 6.30 uur het ontbijt,dus vroeg van en op bed.Gezamenlijk bidden,je blijft staan en dan eten. De meisjes en jongens hebben een eigen tafel.Wij zitten aan tafel met de juf.Nadien heeft een ieder zijn eigen taak t.a.v afwassen,opruimen.Het eten wat over is gaat naar de klieko, de honden.Dus er is weinig afval.Een vreemde gewaarwording,we zitten in een Frans project waar we Spaans gaan leren.De Spaanse les wordt gegeven door de directrice.Omdat het afronding is van het schooljaar, ze hebben straks 6 weken vakantie, ja het is hier nu zomer,heeft ze het erg druk.Daarom deze week 2 dagen les en 2 dagen mee helpen op school en het logeerhuis.Dan gaan we een nacht naar de kust en komen zondag terug.Wij vieren dus waarschijnlijk kerst  aan het strand.Hierna wordt het ,zoals het nu staat ,4 uur les per dag en hierna helpen met schilderen ed.Maar ze zijn er ook achter dat afspraken zo weer anders kunnen zijn.Dat is even wennen voor ons,als gestructureerde Nederlanders maar we zien elke dag wel weer wat het brengt.We hebben de tijd. een groet aan een ieder,Rene en Hendrika 

London-Nazca

Hallo allemaal,

Een bericht uit het zonnige,warme Nasca.Alweer 11 dagen op pad,het voelt aan als vakantie al hebben we onze eerste voorbereidingen gedaan voor vrijwillgerswerk.

Ik zal bij het begin beginnen.Er zal eens een typfout in zitten,de toetsenborden hier zitten vol zand en werken niet naar behoren,sorry daarvoor.

Na een heftig afscheid van mijn familie op schiphol naar London.

Mooie stad ,veel bekeken maar negens in geweest ,ja als je bijna een jaar weg gaat heb je een dagbudget en dit is al op als je de westminster in gaat.

Als we weer eens een steden trip doen gaan we dat soort attractie´s aandoen.

De vlucht naar Amerika ging voorspoedig maar in Amerika was het even wennen, ze vragen je het hemd van het lijf,waarom je hier bent,wat je gaat doen in Peru,of we getrouwd zijn,hoeveel geld je mee hebt.En we waren er maar 2 uur enfin aangekomen in Peru  onze baggage en op naar de hal waar een meneer met een bordje staat met onze namen.Dat werd nog even zoeken omdat er wel 50  van dat soort bordjes zijn.Op onze kamer aangekomen waren we  24 uur  in de benen cq lucht geweest dus slapen.

We hebben een aantal dagen de stad Lima bekeken ,ik geloof bijna 9 miljoen mensen.

De pleinen,plaza´s,  zijn altijd prachtig en daar is altijd wel wat te beleven zoals vlag hijsen,demonstratie´s,leuke en minder leuke verkopers.

Omdat we een aantal Spaanse woorden  kunnen spreken,rattelen de mensen in het Spaans terug maar dat gaat nog effe niet.

Toch komen we elke keer weer op de plaats van bestemming,krijgen te eten dus dat komt wel goed.

Na een aantal dagen is het tijd om verder te gaan op naar Ica ,ticket gekocht nog 2 uur wachten op de bus ,dus deze tijd maar even nuttig besteden ,geld pinnen.Helaas ging dat mis ,de  ATM hapt Rene zijn pas op en we zijn dus 2 dagen bezig geweest om deze terug te krijgen. Dat is snel voor Peruaanse begrippen dus je begrijpt dat zij ook de vlag uihingen toen de pas terug was,ik voelde me Tom Hanks in die film dat hij 2 jaar oeen airport leeft zolang hebben we daar gezeten,de bewaking en huishoudelijk medewerker begroeten ons elke keer en gaven ons een zitplek.

In Ica hebben we een oase midden in de zandduinen bekeken,prachtig gezicht .Dit is wat je ziet in de film ,als men denkt een oase cq water te zien maar dit was echt en heel relaxt.

De volgende dag  naar Nasca,een rit van maar 2 uur maar echt erg droog,grote zandvlaktes.Wij hadden niet het idee dat het zo droog zou zijn maar ze wachten dan ook op regen.In totaal regent het maar 2 uur in een jaar in Nasca ,al het andere water komt uit de Andes.

Ze hebben hier een prachtig irrigatiesysteem zodat Nasca wel erg droog is,alles is stoffig maar ook groen door het systematisch bewateren.

We zitten nu in een low budget hotel waar we zelf kunnen koken (nog niet gedaan hoor)en hebben inmiddels mister Munoz  ontmoet .Mister Munoz is de man van Mama Rosa.Door familie omstandigheden is Rosa in Canada en mister Munoz heeft ons in contact gebracht met een Franse orgnisatie .www.enfantsdesandes.org

Hier hebben we een rondleiding gehad  en aan biede kanten zijn we nu aan het nadenken wat we gaan doen.Wij kunen daar voor 4 weken Spaanse les volgen bij een mevrouw die alleen frans en spaans spreekt.

Wij willen ook wel iets doen en dit hebben we aangeboden.Zaterdagavond eerst naar een feest en tja we heben alle tijd dus doen rustig aan.

Uiteraand staat Nasca bekend om de Nascalines maar daar schrijf ik de volgende keer over.Het is in ieder geval prachtig en indrukwekkend.Ik moet nog even uit dokteren hoe ik fotos kan plaatsen ,dit lukt me namelijk nog niet van de tablet.

Tot mails

Greettzz Rene en Hendrika

De laatste lootjes

Onze laatste nacht in Balk.

Vanavond heerlijke " winter kost " gegeten bij mijn zus en zwager in Oudemirdum.

Morgen vertrekken we naar London.

We hebben in totaal 1177,50 euro aan giften gekregen van familie ,vrienden en collega's.

en natuurlijk allemaal leuke kleine gezellige meeneem dingen zoals, drop/fotoboekjes/spelletjes/schrijfboekjes/sieraden/boeddha.

Geweldig. Hartelijk dank allemaal.

Inmiddels is er geld gestort naar Atiy voor 10 kerstpakketten, (zie nieuwsbrief )

Natuurlijk gaan we ter plekke bekijken wat we nog meer kunnen doen met het geld wat we hebben gekregen.

Allemaal een goede tijd.

Hasta la vista

René en Hendrika

Nieuwsbrief Atiy

Hallo,

Wij kregen al mails over Atiy,bestaat de stichting nog wel,kunnen we nog een donatie doen??De website is verouderd.

Ja hoor,de stichting bestaat nog steeds,en donaties zijn van harte welkom.Geef dan even aan dat dit via Rene en Hendrikagaat.

Ze zijn bezig met een nieuwe site vandaar geen recente nieuwsbrieven maar we hebben mail contact gezocht met Anna.

Zij heeft vandaag haar laatste nieuwsbrief gestuurd ,veel plezier met lezen.Er is nog veel te doen en wij kregen er weer helemaal zin in.

Greettzz René en Hendrika

Hallo Allemaal,

Het is al weer een half jaar geleden sinds ik mijn laatste nieuwsbrief heb geschreven dus is het hoog tijd voor een nieuwe brief. Ik ben vanaf eind augustus 6 weken in Nederland geweest. Er was een mooie familieaangelegenheid mijn jongste zus Tonnie en zwager Jan besloten om na jaren samen gewoond te hebben te gaan trouwen, was een heel leuk feest. Het was heel fijn om tijd samen te hebben met mijn moeder, en overige famile en met mijn neefjes en nichtjes. Ik heb al met al een fijne tijd gehad en het was leuk om iedereen weer te zien. Lekker gefietst door regen en met wind tegen, dat vond ik niet eens erg. Ondanks dat gemis voelt het ook weer goed om ook thuis te zijn hier in Bolivia, met de kinderen van de school Atiy, de medische post, het werk in de campo, met zuster Fulvia en al het andere.

In memoriam

Wat ik nog niet verteld heb is dat Adriana, het meisje dat de ziekte Lupus had, begin juni is overleden. Ze is veel te jong gestorven, ze was pas 21 jaar. Ze was zo ziek en het lijden was zo erg geworden dat ik er eigenlijk wel blij om was dat dat voorbij was. Jarenlang hebben we haar geholpen en hebben we zoveel mogelijk geprobeerd om de ziekte dragelijk voor haar te maken, tot aan het laatste moment toe. In die zin ben ik dankbaar dat we dat voor haar hebben kunnen doen.Zoals in de vorige nieuwsbrief geschreven, verbleef Adriana de laatste maanden in het verpleegtehuis Buen Samaritan. Er was dringend behoefte aan een extra verpleegster in dit verpleegtehuis. In de vorige nieuwsbrief vroeg ik om een donatie hiervoor.

Ik heb goed nieuws hierover te vertellen! Het is gelukt! De eerste 4 maanden is het salaris betaald via een donatie van iemand uit Nederland en nu wordt dit betaald door een lokale donateur. Geweldig!

Afronding bouw school Atiy

De 4 lokalen die door de overheid zijn gebouwd met een financiële ondersteuning van de stichting Atiy, zijn helemaal klaar en zijn inmiddels in gebruik genomen. Het zijn prachtige en functionele lokalen. Er is nu nog één lokaal in aanbouw dat in het geheel door stichting Atiy word gefinancierd. Dat lokaal is inmiddels ook bijna klaar. De school heeft nu 18 klas lokalen inclusief bibliotheek en een computerlokaal. Het is een heel complex geworden. Er gaan 840 kinderen naar school.

Meer ‘persoonlijke' hulp aan kinderen

We willen ons vanuit de stichting nu nog meer gaan richten op hulp aan de armste schoolkinderen. Deze kinderen zijn sowieso onze doelgroep voor het geven van hulp. De hulp is er op gericht dat deze kinderen naar school kunnen (blijven) gaan. We willen hun iedere schooldag een warme maaltijd geven, basisgezondheidszorg bieden en zorgen dat ze naar de tandarts te kunnen. Vanuit onze medische post kunnen we die hulp geven en als het nodig is, ook aan de rest van de familie van dat kind.

En natuurlijk hebben we voor deze kinderen het huiswerkbegeleidingproject. Hopelijk laten de fondsen het volgend jaar toe om voor sommige kinderen een psychologe in te schakelen. Er zijn verschillenden kinderen die deze professionele hulp nodig hebben. Helaas lopen armoede en sociale problemen binnen het gezin vaak parallel. Er komen allerlei ellendige huiselijke problemen voor. Zo is alcoholmisbruik door de ouder een van de grootste boosdoeners. Om een kind toch goed te kunnen helpen is adequate professionele hulpverlening voor sommige kinderen echt noodzakelijk.

Bouw Tweede verdieping medische post

Voordat ik naar Nederland ging voor mijn vakantie hadden we voor de bouw van een tweede verdieping op de medische post genoeg geld dankzij bijdragen van de vrijwilligers Tineke en Anton, Gerda en Rink en met fondsen uit de stichting Atiy. Hiermee konden we een start maken met de ruwbouw van de tweede verdieping. In totaal was hiervoor een bedrag van $11.000,- Amerikaanse dollar nodig.Deze tweede verdieping wordt verdeeld in twee ruimtes. Een ruimte wordt gebruikt als leslokaal en het andere wordt een soort doelokaal voor hobby, spel en muziek. Met fondsen die ik tijdens mijn vakantie in Nederland heb gekregen zijn we verder gegaan met het afbouwen hiervan. Het is niet helemaal kostendekkend maar we komen in ieder geval een heel eind in de goede richting. Ik heb de stille hoop dat er de komende maanden wat donaties gedaan worden voor dit project om het helemaal af te kunnen bouwen. Als God het wil dan komt het wel goed zeggen ze hier.

Bouw internaat in Morochata

Morochata is een bergdorp ongeveer 2,5 uur reizen van Cochabamba. De afstand is maar 65 kilometer maar de weg is omhoog, alleen maar met bochten en niet geasfalteerd. Het is een prachtige route. Samen met zuster Fulvia coördineren wij de bouw van een internaat. Het is voor kinderen die ver weg wonen van school. Ze hoeven dan niet dagelijks van huis naar school en terug urenlang door weer en wind door de bergen te lopen met alle gevaren van dien. De kinderen kunnen dan van maandag tot vrijdag overnachten in dit internaat. Alle voorzieningen om er te kunnen slapen zijn aanwezig en de kinderen krijgen er ook te eten.

De lokale bevolking en overheid hebben verzocht om hulp voor de realisatie van dit internaat. Zij helpen fysiek mee om het project te realiseren. Het is een groot gebouw van drie verdiepingen voor 180 kinderen.

Dit project wordt gefinancierd met donaties van stichting Hand, die al meerdere internaten hebben gebouwd hier in de hooglanden van Bolivia. Voor meer informatie kunt u terecht op de website http://www.stichtinghand.tk/

De traditie van Kerst

De traditie is dat we al een aantal jaren achtereen kerstvoedselpakketten maken voor arme gezinnen in San Antonio de Buena Vista. Dat zijn de gezinnen van de kinderen die we al het hele jaar door ondersteunen waardoor de kinderen naar school kunnen. De afgelopen 2 jaar hebben we ook pakketten gemaakt voor arme mensen in de stad. We delen ze vlak voor kerst willekeurig uit aan mensen die zoeken in de afvalbakken naar iets waardevols om te overleven, aan kinderen die werken op straat, schoenen poetsen, ramen van auto's wassen of er op passen.

Het is natuurlijk heel mooi omdat te kunnen geven bijvoorbeeld aan een arm kind dat dan vol trots thuis komt met een tas vol eten en dat aan zijn of haar moeder kan geven en daarmee een heel gezin blij maakt. Voor een alleenstaande vrouw met een stel kinderen, die van een klein handeltje moet leven is het elke dag maar weer afwachten wat ze 's avonds haar kinderen kan voorschotelen. Het is voor ons bijna niet voor te stellen hoe dat is om zo te moeten leven. Juist die mensen willen we met kerst graag een voedselpakket geven zodat ze even onbezorgd kunnen zijn en een fijne kerst kunnen vieren. Deze traditionele (kerst)voedselpakketten-actie gaan we dan ook de komende jaren voortzetten en mogelijkerwijs uitbreiden.

Een voedselkerst pakket kost ongeveer

€ 14,- en houdt in:

Produkt	Prijs Bol.
1 kg rijst	7,50
1 l. slaolie	12,10
1 kg suiker	5,99
O,5 kg havermout	5,39
1 kg koekjes	10,-
1,2 kg macaroni	10,80
0,5 kg margarine	11,90
0,5 l geconc. melk	8,90
1 zakje mosterd	3,50
1 zakje mayonaise	5,30
1 zakje tomketchup	3,50
2 potjes jam	15,-
1 zakje chocmelkpoeder	11,-
1 zakje gezoete melkstroop	12,50
4 zakjes oplosvruchtensap	4,80
1 blik haring in tomsaus	12,-

Slotwoord

Langs deze weg wil ik iedereen bedanken voor alle ontvangen giften waarmee we door kunnen gaan met het helpen van mensen en vooral kinderen. Hierdoor kunnen we straks kerst vieren met onze arme kinderen van het huiswerkbegeleidingproject, hun moeders en broertjes en zusjes. Die nodigen we ook uit om mee te doen met de kerstviering.. We hopen natuurlijk dat we iedereen iets kunnen geven al is het maar een kleinigheid, maar sowieso wat eten en te drinken en een pakketje kleding. Dan hebben we ook nog het kerstfeest in het meisjestehuis Rosa de Saron en de kerstmaaltijd in het kindertehuis Salomon Klein. Het lijkt vroeg om het daar nu al over te hebben, maar ja het duurt echt niet zolang meer. Er komt een drukke tijd aan.

In naam van hen die ontvangen wil ik danken, want het helpt.

Een hartelijke groet

Anna

Us reis

Hallo,

Na een jaar voorbereiding ' giet it oan'

4 december vliegen we dan naar Londen en gaan een dag ' parlevinken' in de stad.

Op 6 december vertrekken we naar Peru ,Lima.

We gaan eerst richting Nasza waar we het project Mama Rosa gaan bezoeken,tevens willen wij ons Spaans weer ophalen en gaan 3 weken naar school.

Mits februari worden we in Bolivia verwacht bij Anna in Cochabamba.

Hier gaan we werken via de stichting Atiy. Zie ook www.Atiy.nl

Hier verblijven we 3 maanden en daarna begint onze 'lanter fanter' trip.

Via Argentinie naar Chilie waarvan we van Santiago vliegen naar Sydney.

We zijn dan inmiddels juli 2012.

We gaan daar op bezoek bij familie van René .

Begin augustus gaat ons vliegtuig naar Indonesie waar we dan rondtrekken .

Wat we precies doen weten we nog niet helemaal,in ieder geval Java en de Molukken.

Rond 1 november vliegen we dan weer terug naar Nederland.

Wij hebben er zin in en hopen via deze site op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes in Nederland.

Tot mails

René en Hendrika