Hallo allemaal,Onze laatste week in Cochabamba,we zijn hier nu drie maanden en deze zijn omgevlogen.Het tempo van werken is nog steeds hetzelfde,veel onderweg,dingen regelen, dus 8 .00 uur de deur uit en soms 18.30 uur weer thuis.Tja het huis van Anna voelt een beetje thuis.We hebben veel geleerd,een voorbeeld, hoe harder jij werkt,hoe langzamer de bolivianen werken,je moet echt delegeren en aansturen.De vrouwen zijn bikkels,ze krijgen veel voor de kiezen maar zijn soms ook hard en radicaal.We onderhandelen in de kledingwinkel over elke boliviano,maar met een grapje zijn ze ook vaak goed te pas.Maar eerst maar weer eens beginnen bij het begin van de reis de Campo.Hier eindigde mijn vorige verhaal. De campo is het buitengebied,de dorpen op het platteland zeg maar.We zijn met Anna, Ad van Stichting hand en de andere 2 vrijwilligers,Loes en Lara, 2 dagen op pad geweest.Een bijzondere tocht naar dorpen waar je als toerist niet komt.Allereerst hebben we de bus ingeladen met spullen, juttezakken vol met plastic zakjes met kleding,speelgoed,pennen en natuurlijk weer 200 bananen.Dit allemaal om onderweg uit te delen.Toen op naar Pongo waar een prachtig internaat staat wat volop in gebruik is voor praktische beroepen bv naaister.Pongo ligt op 4000 meter hoogte en ...het is daar dus erg koud,overdag gaat het wel maar 's avonds is het brbr koud.We mochten in het parochiehuis slapen,wat op zich een bijzondere ervaring is.Aan tafel zitten met de pastoor en de leerlingen.Helaas ging de houtkachel niet aan waardoor we 's avonds met onze petten op een spelletje zaten te spelen en gezellig te kletsen. We rijden in de middag ook nog door naar Arco Iris,waar een prachtig internaat staat maar wat inmiddels te klein wordt.Dat is op zich een goed teken,er wordt dus goed gebruik van gemaakt en uitstekend gerund door de plaatselijke bevolking.Hier hebben we nog een prachtige wandeling gemaakt naar Chala Grande.Een authentiek dorpje waar een klein schooltje staat voor 10 leerlingen.De meester gaf ons graag uitleg en de rest van de kinderen stonden buiten te wachten,zo vaak komen er geen bezoekers langs.Je waant je hier in de tijd van de Lord of de rings.De volgende dag hebben we een prachtige rit naar Tacopaia gemaakt waar een kleinschalig internaat staat en straks ook voor een gedeelte in gebruik gaat worden genomen door een aantal bejaarden. Een schitterende tocht ,waar we ook veel van onze spullen konden weggeven,hier komen niet vaak toeristen ,cq hulpverleners.Helaas krijgt de auto van Anna kuren,een lager moet vervangen worden.We zijn in een iets lager tempo weer terug gekomen in Cochabamba,op zich niet erg omdat de natuur geweldig mooi is.Gelukkig is de auto weer gemaakt en kunnen we weer met Anna mee.Verder draait de winkel volop,er wordt veel onderhandeld en er komt ook veel kleding binnen wat uitgezocht moet worden.De comedor draait erg goed.Er wordt een maaltijd soep gekookt op maandag,woendag en vrijdag,de bakker brengt dan ook 60 broodjes en nadien is er fruit zoals een manderijn, banaan of papaya.Op dinsdag en donderdag wordt er en maaltijd gekookt zoals macaroni,rijst met linzen of met een curry groente goedje.De kippensoep is favoriet bij de kinderen,ze krijgen niet vaak vlees, dit is een van de duurste ingredienten van de maaltijd. Op dit moment krijgen ruim 50 kinderen eten tussen de middag en daarna huiswerkbegeleiding.Dit allemaal dankzij jullie steun aan Atiy.Mede door giften,via ons,kan Atiy de comedor draaien,er is natuurlijk een behoorlijk geldbedrag  mee gemoeid om elke dag eten te koken voor ruim 50 kinderen.Gelukkig zijn er geen personele kosten omdat de moeders in toerbeurt koken in onze geïmproviseerde keuken.Verder komt er ook persoonlijk leed langs maar ook goede berichten,de meneer met de tijdelijke stoma is inmiddels geopereerd en het gaat redelijk goed met hem,hij is Atiy erg dankbaar en gaat straks helpen.Zijn vrouw werkt nu hele dagen en kan niet koken(zij hebben kinderen in de comedor en bij de huiswerkbegeleiding).Nu hebben ze binnen het gezin een oplossing gezocht,de oudste van de kinderen,ze is 15 jaar helpt nu met koken als het de kookbeurt is van haar moeder.Dit gaat haar goed af.Tijdens de week dat de tandarts de arme kinderen behandeld, heeft Anna dat meisje ook naar de tandarts gestuurd en wat blijkt,de drie voorste tanden zijn verrot en er moeten kronen op. Uiteraad is hier geen geld voor en dit hebben we gedeeltelijk gefinancieerd. Zo heeft die meid weer een toekomst,ze zit op school en dat gaan best goed.Ze is erg blij met deze hulp.Wij zijn ook blij dat het balletje zo ging rollen.Je moet er niet aan denken een meid over 4 jaar  geen voortanden meer heeft.Naar de tandarts gaan  is een verhaal apart,het is niet te geloven hoe slecht de tanden van de kinderen zijn. In de week dat de tandarts de arme kinderen behandeld, gaat Anna dagelijks naar school om kinderen op te halen.Sommige kindern moeten nu al een wortelkanaal behandeling ondergaan.Een meisje moet echt behandeld worden maar vertikt het op naar de tandarts te gaan.Ook heeft dat gezin gevraagd om een bed,wat echt noodzakelijk is,dit hebben we nu als handels ruil gebruikt.Eerst naar de tandarts daarna het bed. Ik heb zelfs al met haar in de tandartskamer gezeten maar ze deed haar mond niet open. Inmiddels heeft ze met haar zus een bezoek gebracht aan de tandarts en staat het bed er.Nog meer positieve dingen.....We gaan met mijn familie een weeskind ondersteunen met de studiekosten,het gezin van vijf woont samen in een kamer, de jongste is 10 jaar.Dit gaat goed,Anna kent hen al geruime tijd. Inmiddels is erook een stappelbed gebracht,ze sliepen met 3 meiden in een bed,meiden zijn 20 jaar,18 jaar en 10 jaar.Een jongeman die samen woont met zijn vader en 4 gehandicapte broers wordt gedeeltelijk ondersteunt dankzij geld van vrienden.Deze week hebben we  een voedsel pakket gebracht,met jam en boter. Een luxe,dit hebben ze voor het laatst gehad tijdens de kerst (kerstpakket via Atiy)We hebben in de tijd dat we hier zijn nog erg veel giften gekregen, helemaal super.We voelen ons " bijzonder"dat wij dit mogen uitgeven naar eigen inzicht. Ik kom hier op terug.Vrijdag hebben we een afscheidsfeest gehad met de kinderen van de apoyo escolar.We hebben een spelletjes parcour gedaan met blok lopen,koek happen,visjes vangen,dit was erg geslaagd.Rene heeft samen met Lara,de stagiere, 140 pannekoeken gebakken en er was uiteraard taart.Een gezellige drukke middag maar met al gevolg heel veel tekeningen en kussen van de kinderen.We zijn nog helemaal niet bezig met de vervolg reis.Gek he....We vertekken dinsdag uit Cochabamba naar ........We gaan zondag nog barbecueen met de mensen die we hier hebben leren kennen.Hierna zien we wel verder........Voor nu een groet en nogmaals dank voor de gulle gaven ook namens Anna van Atiy.Rene en Hendrika