Hallo allemaal, Daar ben ik weer met een lang verhaal, alweer heel veel beleefd, gezien en ervaren.We zitten nu in Cochabamba waar we onze eerste meeloop dagen hebben meegemaakt maar ik moet beginnen bij het Titicacameer in Peru.Het meer ligt op 3800 meter hoogte en ligt voor een deel in Peru en Bolivia en is zo groot als Wales.Wij hebben een 2 daagse trip gemaakt naar 3 eilanden met de boot.Ja...als je iets wilt zien, moet je wat.Uros staat bekend om de floating islands van riet (totorariet)De mensen wonen op riet ,in riet (huizen) eten riet ( nou ja tanden poetsen) en hebben inmiddels ook inkomsten van de toeristen omdat ze zo wonen.Er zijn nog maar een paar eilanden die nog op de oude traditionele manier aan hun inkomsten komen,de visserij.De dames zijn allemaal fel gekleurd gekleed wat natuurlijk prachtig is om te zien.Meestal wonen er 20 tot 25 mensen bij elkaar op een eiland,dus je weet alles van elkaar.Het eiland wordt gemaakt van een soort drijvende grondlaag, hier worden lagen riet op gelegd. (Zie ook foto)De mensen lopen bijna allemaal op blote voeten en die zijn super schoon omdat het riet altijd een beetje nat is.Een prachtige ervaring.Hierna zijn we naar het eiland Amatanti gevaren ,een tocht van 2 uur.Tja als je iets wilt zien, moet je wat.Er is op dit eiland geen hotel oid en de toeristen slapen daarom ook bij de plaatselijke bevolking .Het is zo geregeld dat de toeristen in toerbeurt in verschillende dorpen slapen,op deze manier heeft iedereen een klein inkomen .De mensen zijn van de Indigenas stammen en zij spreken quechua en Spaans.Ze wachten je op bij de boot en zijn prachtig gekleed en je krijgt een mama voor die 2 dagen ,ze brengt je naar haar huis en daar staat een lunch gebakken en gebraden op hout en/of eucalyptus takken. Hierna brengt de mama je naar het plein waar we met de gids een zeer zware tocht naar de tempel van de pachi mama (heilige moeder aarde) brengen,hier geloofd deze stam nog in.Voor het eerste in ons leven hebben we cocabladeren gekauwd (als pruimtabak) om meer lucht te krijgen en ..... het werkt.Hier is het heel gewoon dat mannen en vrouwen aan 1 kant van het gezicht een bolle toet hebben van de cocabladeren.Een aparte ervaring.Door drie cocabladeren in de muur van de tempel te stoppen mag je een wens doen,dit hebben we uiteraard gedaan al hebben wij geen wensen meer voor ons zelf.Onze mama was erg aardig maar niet een super huisvrouw,we sliepen die nacht in onze hoeslaken met veel andere beestjes.Ook de douche was niet aangesloten en in de wc had je weinig privecy, er kwam regelmatig een voetbal door het gordijn ,met name als je in de wc aanwezig was.We lagen op bed toen de kippen op stok gingen,er is namelijk geen elektriciteit en door het vele gebruik brandde onze zaklamp door.Enfin een ervaring rijker en de volgende dag op naar het laatste eiland Taguile.Een zeer ruige tocht maar... als je iets wilt zien,moet je wat.Aparte dingen van dit eiland zijn ,de mannen breien de hele dag en het belangrijkste in hun leven is een gezin stichten.De mensen trouwen pas als de vrouw zwanger is en er wordt niet gescheiden.Op dit eiland de prachtige tocht gelopen.Het Titicacameer is bijzonder.Nadien hebben we afscheid genomen van Peru en kregen met gemak een stempel van de douane om 90 dagen in Bolivia te verblijven.Nog 2 nachten in Bolivia in Cocacabanna geweest,een hippie dorp en toen naar La Paz ,na een dag banjeren in de stad heb je La Paz wel gezien al ligt het prachtig in een dal ( nog steeds 2800 meter hoog) Hier hebben we een Jungle tocht geregeld naar het Madidi National Park.Een stuk Amazone zoals het hoort te zijn.We hebben de trip geboekt bij een organisatie die veel van het geld terug laat vloeien naar de communities die daar nog wonen en zijn druk in de weer met het behoud van dit gebied.Dit wordt bedreigd door economische belangen,ze willen het gebied laten onderlopen met water voor stroomvoorziening.De trip er naar toe was wederom een bootrip van bijna drie uur,tja als je iets wilt .....en na een wandeling van een half uur,kwamen we aan bij  onze lodge.Een houten huis met muren van gaas,je slaapt dus midden in de jungle waar 'snachts de vuurvliegjes langs komen en je de vreemste geluiden hoort.Na een rust moment hebben we samen met de gids een kano gepakt ,tja als je iets wilt ......prachtige vogels gezien, de brulaap gehoord en de piranha en kaaiman gezien in diezelfde lake (ja het kanootje moet niet om gaan)Het is natuurlijk regen seizoen dus,de regencape en laarsen kwamen goed van pas.Uiteindelijk hebben we van de 4 dagen maar 1 nacht en 1 ochtend alleen maar regen gehad en ach dan vermaak je je met sieraden maken van zaden ed die je in deze jungle tegenkomt (ook te koop in de wereldwinkel.)Helaas de poema niet gezien, wel een klein familieachtig iets,een reuzenslak met huisje schoenmaat 44,verschillende soorten apen,de capibari,en uiteraard Piranha's vissen.Allemaal super en een hele belevenis.Op de dag dat we weer teug moesten naar het vasteland was de rivier erg gevaarlijk en een meter hoger door alle regenval.Het was dus even spannend of we ook langer moest blijven( vorig jaar hebben toeristen daar een week vast gezeten)O ja met een vliegtuig van La Paz naar Rurrenabague,startpunt van de jungle trip(in de regentijd met de bus 20 tot 25 uur) ,oeps ook een aparte ervaring,je gaat in 35 minuten van 4000 meter naar 400 meter, dus alleen maar naar beneden.Vervolgens landen we in de jungle op een stuk asfalt zonder brandweer oid.De bus die ons naar het dorp brengt staat op de landingsbaan omdat het erg nat is.Nadat we weer in La Paz waren snel een ticket naar Cochabamba geboekt een bustripje van 8 uur.Prachtige rit, je gaat van 4000 meter naar 2500 meter,dus veel bergen,wolken met vergezichten.In Cochabama werden we opgehaal door Anna.Wij mogen bij haar in huis en dat is natuurlijk heel erg fijn en gastvrij.De volgende dag hebben we een Anna dag meegemaakt ,dit ziet er als volgt uit.om 8.00 uur vertrek ,kraan kopen medicijnen kopen naar een andere instelling voor nog meer medicijnen,slot kopen,cardridgs regelen,eten kopen voor de comedor een stappelbed kopen bij de gevangenis(worden daar gemaakt) Zuster Fulvia tegenkomen op haar moter,afspraak voor zaterdag regelen,de melkzakjes die de zuster als donatie heeft gekregen even bij haar langsbrengen,10 kilo aan het stuur van de moter is te gevaarlijk.Naar het project,inschrijvingen regelen kinderen voor de comedor,eten met de kids,helpen met afwassen,opruimen,bed naar een arm gezin brengen,plaatsen.Nadien matrassen kopen,wij besluiten 1 extra te kopen voor de jongens van het gezin,slapen nu op een stuk schuim,matrassen inladen en naar huis.Dit is een dag van 8.oouur tot 19.30 uur.En dit elke dag, wat heeft die vrouw een energie en beduld.Super.Veel indrukken maar goed om mee te maken.Zo krijgen we een beeld van hoe de projecten lopen,en daar vertel ik de volgende keer meer over.Wederom gaat het nog steeds uitstekend met ons,hebben in deze dagen veel aardige gastvrije mensen ontmoet.Nog steeds geen heimwee en zin om aan de slag te gaan in he project.Blijf schrijven,jammer voor Nederland dat de 11 stedentocht niet door gaat.We blijven op de hoogte en als ie er komt ,graag de hele dag de beelden van tv opnemen zodat wij het de beelden kunnnenbekijken als we in november thuis komen.We hebben van een aantal mensen nog geld gekregen voor het project,tige tank.Ik schrijf de volgende keer meer over dit soort zaken.Het ga jullie goed,hasta luego (het spaans blijft lastig maar van de kinderen pikken we veel op,begrijpen vaak in grote lijnen waar het over gaat maar zinnen terug zeggn,grgrgrGroetRene en Hendrika